18 Nisan 1905’te Kırım’da doğan ve aynı yıl ailesiyle Eskişehir’e göç eden Yavuz Abadan, hukukçu, akademisyen, siyasetçi ve yazardır.
İstanbul Erkek Lisesi’nden sonra, 1929’da İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Almanya’daki Heidelberg Üniversitesi’nde hukuk doktorası yaptı.
1942’de İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde profesör oldu. 1943-1946 yılları arasında bir dönem Eskişehir milletvekilliği yaptıktan sonra, 1947’de Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi ile Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne öğretim üyesi oldu, 1952’de dekan seçildi. Bu dönemde Türkiye ve Ortadoğu Amme Enstitüsü’nü kurdu, yönetiminde bulundu.
Yavuz Abadan 1960’tan sonra 147’ler arasında görevden uzaklaştırılınca Berlin Hukuk Fakültesi’nde öğretim üyeliği yaptı, haklarına yeniden kavuşunca eski görevlerine döndü.
Hukuk fakültesindeki amme hukuku dersine ek olarak Eskişehir İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi’nde devrim tarihi okuttu. Kamu hukukumuza etkin katkılarda bulunduğu kabul edilen Yavuz Abadan’ın başlıca eserleri şunlardır: Hukuk Başlangıcı ve Tarihi (1935), Hukuk Felselesi (1938), Hukukçu Gözü ile Milliyetçilik ve Halkçılık (1938), Amme Hukuku ve Devlet Nazariyeleri (1952), Türkiye’de Anayasa Gelişmelerine Bir Bakış (Bahri Savcı ile birlikte, 1959), Mustafa Kemal ve Çetecilik (İlk bölüm 1964 – İkinci bölüm 1972).